Απο μικρός ήθελα να γίνω εκπαιδευτικός…Ας πρόσεχα θα μου πείτε…
Τα κατάφερα λοιπόν..Και να μαι αδιόριστος εκπαιδευτικός, μέλος κι εγώ της συνομοταξίας των εκπαιδευτικών που δεν αποτελούν πρότυπο για τους μαθητές τους…
Αυτή η διάκριση που έκανε χθες η υπουργός Παιδείας σε εκπαιδευτικούς πρότυπα και σε εκπαιδευτικούς παραδειγματα προς αποφυγή με ξύπνησε από το λήθαργο…
Τόσα χρόνια πίστευα ότι μπορούμε να περάσουμε κάτι θετικό στους μαθητές μας, με το να τους δείχνουμε κάθε μέρα ότι η ζωή θέλει αγώνα,ακόμη κι αν τη ζείς με 300 ευρώ το μήνα..Υπομονή και αξιοπρέπεια.
Νόμιζα ότι η αγάπη για τους μαθητές και για αυτό που κάνουμε, γινόταν αντιληπτή από τα παιδιά..
Πίστευα ότι το έβλεπα στα μάτια τους…
Ευτυχώς η καλή μας υπουργός με έβγαλε από τη ροζ φούσκα μου…
Δεν αποτελούμε πρότυπο λοιπόν…
Γιατί τολμάμε να αρθρώνουμε φωνή…
Γιατί έχουμε το θράσος να θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια…
Γιατι διακόψαμε τη φιέστα της…
Κι εγώ λοιπόν όταν θα μεγαλώσω λίγο ακόμη,μια και θέλω διακαώς να γίνω πρότυπο, θα γίνω υπουργός Παιδείας…
Θα μαι νομάρχης στα 26.βουλευτής στα 30κάτι και όταν γίνω υπουργός θα χωρίζω τους εκπαιδευτικούς–μαριονέτες σε καλούς καί κακούς…
Και θα βραβεύω τους καλούς…
Ενώ τους κακούς θα τους κουνάω το δάχτυλο απειλητικά…κι όταν δε συνετίζονται θα τους στέλνω και κανένα κουμπουροφόρο αυλικό μου…
Που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι…Οι υπάνθρωποι…που θέλαν να γίνουν εκπαιδευτικοί…με ρώτησαν εμένα??
Αδιόριστοι εκπαιδευτικοί σερφάρουν και απαιτούν 
Σχολιάστε