Στις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες οι θάνατοι από τα ναρκωτικά ή από τον ιό του Aids κρίνονται ως μάστιγα που ταλανίζει τις κοινωνίες. Στη Ιαπωνία η μάστιγα είναι άλλου τύπου: Λέγεται Karoshi και έχει να κάνει με την εξαντλητική εργασία.
Karoshi σημαίνει «ξαφνικός θάνατος από την υπερεργασία» και οφείλεται συνήθως σε εγκεφαλικά ή καρδιακά επεισόδια που προέρχονται από το εργασιακό άγχος.
Η πρώτη περίπτωση Karoshi συναντάται το 1969 και οφείλεται στο εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη μία 29χρονη γυναίκα, που εργαζόταν ως δημοσιογράφος στο τμήμα ναυτιλίας της μεγαλύτερης εφημερίδας της Ιαπωνίας.
Ωστόσο από τη δεκαετία του 1980 -οπότε και εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια της οικονομικής ύφεσης- και μετά, πολλοί ανώτατοι αξιωματούχοι μεγάλων εταιρειών έχασαν τη ζωή τους ξαφνικά, χωρίς να έχουν ιστορικό ασθένειας ή να τους είχε ενοχλήσει προηγουμένως κάτι σχετικό.
Τα ιαπωνικά ΜΜΕ έκαναν λόγο για νέο φαινόμενο που εμφανίζεται στην κοινωνία της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Ονομάστηκε Karoshi και ο τομέας Υγείας της χώρας έδωσε ιδιαίτερη βάση στα συμπτώματα της υπερεργασίας. Το υπουργείο Εργασίας, μάλιστα, από το 1987 άρχισε να δημοσιοποιεί ετησίως τα στατιστικά του Karoshi.
Μέσα από τα συντρίμμια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ιαπωνία εφάρμοσε έξυπνες μεθόδους που οδήγησαν τη χώρα στην ανάπτυξη και την πρόοδο, ωστόσο με παράπλευρες απώλειες: τους εργαζόμενους.
Το Karoshi πήρε μορφή επιδημίας, και όπως οι στατιστικές τονίζουν ο μέσος ιάπωνας εργαζόμενος δουλεύει υπερωριακά τουλάχιστον για δύο ώρες ημερησίως, πολλές φορές χωρίς να λαμβάνει αμοιβή γι’ αυτό.
Η μεταπολεμική κουλτούρα των Ιαπώνων θεωρεί αυτονόητη την υπερεργασία, καθώς αυτή ακριβώς θεωρήθηκε το άρμα που οδήγησε τη χώρα στην ανάπτυξη.
Το φαινόμενο Karoshi συναντάται κυρίως στους ηλικιωμένους, οι οποίοι υπερεργάζονται και λόγω κεκτημένης ταχύτητας. Σημειώνεται ότι πολλές φορές τα παιδιά των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων πηγαίνουν στο χώρο εργασίας των γονέων προκειμένου να τους τραβήξουν -κυριολεκτικά- από τη δουλειά, καθώς διαφορετικά ενδέχεται ακόμα και να πεθάνουν.
Ένα ακόμα σύμπτωμα της υπερεργασίας είναι η μελαγχολία και το άγχος- η ψυχική και πνευματική αλλοτρίωση- που έχει οδηγήσει πολλούς Ιάπωνες στην αυτοκτονία. Ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε γωνία, με άλλα λόγια…
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του υπουργείου Υγείας για το 2007, 147 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας από εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο, ενώ 208 υπέστησαν σοβαρές ασθένειες λόγω της υπερεργασίας. Ακόμη, 819 εργαζόμενοι δήλωσαν ότι πάσχουν από ψυχικά νοσήματα. Υπήρχαν 176 περιπτώσεις αυτοκτονίας, αποτυχημένης ή μη.
Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας, χρόνια μετά την εμφάνιση του φαινόμενου, αρχίζει να λαμβάνει μέτρα για την προστασία των εργαζομένων. Μία εταιρεία υποχρεώθηκε να καταβάλει 200 εκ. γεν σε έναν άνδρα που έπεσε σε κώμα από την πολύ δουλειά.
Οι παράπλευρες απώλειες μίας εύρωστης οικονομίας… που γίνονται επίκαιρες σε καιρούς παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης.
———————————–
Κάποτε οι άνθρωποι πεθαίναν από την πείνα..και παρακαλούσαν για μια δουλειά…
Τώρα πεθαίνουν κυριολεκτικά στη δουλειά..
Ζούμε σε έναν τρελό κόσμο…
Αδιόριστοι εκπαιδευτικοί σερφάρουν και απαιτούν 