Ανθολόγιο λαθών
– Η γαλλική ιπποτική μυθιστορία «Paris et Vienne», από την οποία ο Βιτσέντζος Κορνάρος άντλησε την υπόθεση του «Ερωτόκριτου», γράφτηκε τον 15ο αιώνα και όχι το 1847 (σ. 30).
– Η πρώτη έκδοση του «Απόκοπου» του Μπεργαδή είναι του 1509 και όχι του 1519 (σ. 28).
– Ο Βολταίρος γεννήθηκε το 1694 και όχι το 1649 (σ. 39).
– Ο Ευγένιος Βούλγαρις (1716 – 1806) και όχι (1586 – 1669) (σ. 40).
– Ο Γρηγόριος Παλαιολόγος (1793 – 1844) και όχι (1803 – 1869) (σ. 73).
– Ο στρατηγός του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα είναι Σπυρομήλιος ή Σπυρομίλιος Μιχαήλ (1800 – 1880) και όχι Σπήρος Μήλιος (σ. 58).
– Η απεικόνιση της Ελισάβετ Μαρτινέγκου (1801 – 1832) αποτελεί προσωπογραφία και όχι φωτογραφία (σ. 61).
– Το περιοδικό «Τα Νέα Γράμματα» (1935 – 1945) και όχι (1933 – 1944) (σ. 116).
– Ο πεζογράφος Στρατής Τσίρκας (1911 – 1980) πρωτοδημοσίευσε πριν από τον Β΄ και όχι πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (σ. 156).
– Η Μαρία Ιορδανίδου πέθανε το 1989 και όχι το 1999 (σ. 155).
– Η διηγηματογραφική συλλογή της Ζυράννας Ζατέλη είναι «Περσινή αρραβωνιαστικιά» και όχι «Περισυνή αρραβωνιαστικιά» (σ. 172) και «Η μητριά πατρίδα» του Μιχάλη Γκανά είναι πεζό και όχι ποιητική συλλογή (σ. 170).
– Σύμφωνα με τη σ. 33 «Η Πανώρια» πρωτοτυπώθηκε το 1583, ενώ σύμφωνα με τη σ. 186 «Η Πανώρια» (1585 – 1600).
– Σύμφωνα με τη σ. 125 ο Στράτης Μυριβήλης προερχόταν από τη Μικρά Ασία, ενώ σύμφωνα με τη σ. 127 γεννήθηκε στη Μυτιλήνη.
– Σύμφωνα με τη σ. 159 ο Πλασκοβίτης πέθανε το 2000, ενώ σύμφωνα με τη σ. 168 το 1998.
– Σύμφωνα με τη σ. 130 «Το λεμονοδάσος» κυκλοφόρησε το 1930 και η «Eroica» το 1938, ενώ σύμφωνα με τη σ. 192 τα δύο έργα του Κοσμά Πολίτη κυκλοφόρησαν το 1931.
– Το έργο του Ιωάννου Φιλήμονος «Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας» αποδίδεται στον φιλικό Εμμανουήλ Ξάνθο, ενώ το σωστό έτος της έκδοσής του είναι το 1834 και όχι το 1836 (σ. 58 και 188).
– Το 1944, έτος θανάτου του ποιητή Τέλλου Αγρα αναφέρεται ως «χρόνια του εμφυλίου» (σ. 111).
– Τα ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη είναι «Κεριά» και όχι «Τα κεριά», είναι «Θερμοπύλες» και όχι «Οι Θερμοπύλες», είναι «Το Πρώτο Σκαλί» και όχι το «Πρώτο σκαλί» (σ. 105).
– Ο στίχος του Μίλτου Σαχτούρη είναι «Ας μη το κρύβουμε / διψάμε για ουρανό!» και όχι «Πάντα θα ’χουμε ανάγκη από ουρανό» (σ. 150).
– Στο Μεσαίωνα τα έπη δεν είναι δυνατόν να «περνούσαν από μια φάση προφορικότητας» (σ. 9).
– Ο Δ. Σολωμός δεν μπορεί να θαύμαζε τον Βύρωνα γιατί πήρε ενεργό μέρος στον «ελληνοαπελευθερωτικό αγώνα» (σ. 64).
– Η ποίηση του Καβάφη δεν είναι δυνατόν να «διέσπασε τα ελληνικά σύνορα» (σ. 113).
– Τα έργα του Μιχαήλ Μητσάκη δεν μπορεί να «αποτελούνται από διηγήματα και λεπτομερείς περιγραφές» (σ. 95).
– Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν μπορεί να συνεχίστηκε στην Ελλάδα «με διαλείμματα μέχρι το 1949 σε μια σκληρότερη μορφή: εκείνη του εμφύλιου πολέμου» (σ. 143).
– Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ιταλοί νεορεαλιστές δεν μπορεί να «ζούσαν στην παρανομία (όπως ο Μοράβια), στη φυλακή (όπως ο Παβέζε) ή στην εξορία (όπως ο Κάρλο Λέβι)» (σ. 157).