Προβληματική, ήδη από την προσχολική ηλικία, είναι η συνεργασία γονέων και εκπαιδευτικών. Σύμφωνα με έρευνα του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης οι εκπαιδευτικοί σε ποσοστό 66,2% χαρακτηρίζουν πιο συνεργάσιμους τους γονείς που είναι απόφοιτοι Λυκείου και πιο δύσκολους τους πτυχιούχους πανεπιστημίων. Οι γονείς απόφοιτοι Δημοτικού περιορίζονται στο να συμμετέχουν στις σχολικές εκδηλώσεις.Οι εκπαιδευτικοί επιδιώκουν συμμετοχή, ενημέρωση, ακόμη και ανταλλαγή πληροφοριών που αφορούν τα παιδιά για καλύτερη αποδοτικότητα μέσα στην τάξη, ενώ οι γονείς σε ποσοστό 71,9% συνδέουν τη συνεργασία κυρίως με την ενημέρωση για την πορεία της προόδου του παιδιού τους.Στην έρευνα, για την οποία υπεύθυνη ήταν η επίκουρος καθηγήτρια κυρία Γαλήνη Ρεκαλίδου, συμμετείχαν 85 νηπιαγωγοί και 135 γονείς στους οποίους χορηγήθηκε ειδικά κατασκευασμένο ερωτηματολόγιο. Οπως προκύπτει από αυτήν, οι γονείς σε ποσοστό 70% θεωρούν πρωταρχικές αιτίες έλλειψης συνεργασίας την απουσία χρόνου και τους οικογενειακούς λόγους, ενώ ταυτόχρονα δεν κρίνουν απαραίτητο να συνεργασθούν.
Επίσης, το μεγαλύτερο ποσοστό μεταξύ των γονέων του δείγματος (52% στις αστικές περιοχές) συνεργάζεται με τον νηπιαγωγό του παιδιού τους σχεδόν αποκλειστικά και μόνον όταν προκύπτει συγκεκριμένος λόγος, ενώ μόνο το 24% των αγροτικών περιοχών και το 28% των αστικών συνεργάζεται πολύ συχνά. Οι εκπαιδευτικοί του δείγματος, τόσο στις αστικές όσο και στις αγροτικές περιοχές, είναι λιγότερο ικανοποιημένοι σε σύγκριση με τους γονείς όσον αφορά τις σχέσεις συνεργασίας τους και αποδίδουν την ευθύνη στους τελευταίους.
Στις αστικές περιοχές το ποσοστό των νηπιαγωγών που απάντησε ότι είναι ικανοποιημένο από τη συνεργασία του με τους γονείς είναι 39%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους γονείς είναι 53%. Η μεγαλύτερη διαφορά παρατηρείται στις αγροτικές περιοχές, όπου μόνο το 11% των εκπαιδευτικών προσδιορίζει το επίπεδο σχέσεων συνεργασίας ικανοποιητικό, ενώ το ποσοστό των γονέων οι οποίοι δηλώνουν ικανοποιημένοι σε ό,τι αφορά τη συνεργασία τους με τον εκπαιδευτικό του παιδιού τους είναι 50%.
Από το ΒΗΜΑ
είναι αναγκαίο να αλλάξουν οι στόχοι της δημόσιας υποχρεωτικής παιδείας.
Η μετα-ερμηνεία όλων των σχετικών ερευνών αυτή είναι φίλτατε!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
tsouknida
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου αγαπητή μου…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Νομίζω ότι δεν είναι μόνο ζήτημα στόχων. Συνήθως, οι γονείς δεν έχουν χρόνο. «Αφήνουν» το παιδί στο σχολείο, ενώ εκείνοι είναι στην πρωινή δουλειά, παίρνουν έναν καθηγητή στο σπίτι ενώ εκείνοι είναι στην απογευματινή δουλειά ή δεν έχουν το κουράγιο να ασχοληθούν μαζί του, διότι αναζητούν και λίγο προσωπικό χρόνο. Φυσικά, δε λέω ότι δεν έχουν ευθύνες οι ίδιοι, διότι είναι σημαντική απόφαση να κάνεις ένα παιδί και τουλάχιστον οφείλεις να συνειδητοποιείς ότι η ιεράρχηση όσων θέλεις να κάνεις πρέπει να αλλάξει.
Όσο για τους γονείς υψηλού μορφωτικού επιπέδου, πράγματι, υπάρχει πρόβλημα, αφού θεωρούν ότι μπορεί να καταλαβαίνουν τα πάντα καλύτερα από τον ίδιο τον εκπαιδευτικό που είναι στο σχολείο και έχουν συνήθως παράλογες απαιτήσεις από τα παιδιά τους. Προσοχή, λοιπόν…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!