O Γιώργος είναι μαθητής της Γ΄ Λυκείου στο Ραπτόπουλο Ευρυτανίας. Για τον ίδιο και τους δεκατρείς συμμαθητές του η πενθήμερη εκδρομή στο τέλος της χρονιάς είναι ένα μεγάλο όνειρο. Η καθημερινότητα στα χωριά της περιοχής για έναν έφηβο δεν είναι εύκολη, αφού στερούνται τα στοιχειώδη για τη μετακίνηση, τη διασκέδαση, ακόμα και τη μόρφωση. Γι΄ αυτό η… εξόρμηση με τους συμμαθητές θα αποτελέσει εξαιρετική εμπειρία.
«Όταν γυρίσω από το σχολείο και τελειώσω το διάβασμα δεν έχω τίποτα να κάνω για να περάσει η ώρα. Μαζευόμαστε στην τηλεόραση, αν και δεν πιάνουμε παρά μόνο δυο- τρία κανάλια, και περνά η μέρα. Τον χειμώνα κάθομαι συνήθως κοντά στο τζάκι για να ζεσταθώ και κοιτάζω τη φωτιά μέχρι να πάω για ύπνο. Η μόνη μας εκδρομή γίνεται μια φορά τον μήνα, όταν παίζουμε μπάλα όλοι μαζί στο γήπεδο ενός γειτονικού χωριού. Περιμένω την πενθήμερη με λαχτάρα», λέει.
Η ζωή σε ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας διαφέρει ολοκληρωτικά από αυτήν στις μεγάλες πόλεις. Τα παιδιά μεταβαίνουν από την Πρασιά, τα Λεπιανά, τα Κέδρα, το Καταφύλλι και άλλα γύρω χωριά με τις «κλούβες», ειδικά διαμορφωμένα κλειστά οχήματα που λειτουργούν ως σχολικά λεωφορεία, μέχρι τον κεντρικό δρόμο από όπου θα πάρουν το ΚΤΕΛ για το σχολείο. Οι διαδρο μές σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα δύσβατες, ενώ τον χειμώνα ο δρόμος κλείνει από κατολισθήσεις.
«Αν χρειαστεί μετακινούμε με τα χέρια μας τις πέτρες από τον δρόμο μέχρι να έρθουν τα συνεργεία να τον ανοίξουν. Έχω χάσει αρκετές φορές την πρώτη ώρα επειδή καθυστερήσαμε», λέει ο Αργύρης, μαθητής επίσης της Γ΄ Λυκείου. Όπως τονίζει, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, το επίπεδο στο μάθημα είναι αρκετά υψηλό, ενώ με την ενισχυτική διδασκαλία που παρακολουθούν μετά το τέλος του κανονικού προγράμματος καλύπτουν αρκετά κενά. «Ορισμένα βιβλία στην αρχή της χρονιάς άργησαν να έρθουν, τώρα πια το πρόβλημα λύθηκε. Στην περιοχή δεν υπάρχει φροντιστήριο, αλλά το μάθημα που κάνουμε στο σχολείο είναι ικανό να μας βοηθήσει να πάμε καλά».
«Τα παιδιά στερούνται την επαφή με τον πολιτισμό, την ενημέρωση και την επικοινωνία. Δεν υπάρχουν πολιτιστικές ομάδες, σύλλογοι, έστω ένας χώρος να γίνει μια στοιχειώδης θεατρική παράσταση», μας λέει η κ. Αναστασία Τσακιράκη, διευθύντρια του Γυμνασίου και των Λυκειακών Τάξεων Ραπτόπουλου. Η παρέα της Γ΄ Λυκείου έχει αρχίσει από τώρα την προετοιμασία για το… μεγάλο όνειρο, την πενθήμερη εκδρομή. Προσπαθεί να συγκεντρώσει χρήματα, ενώ και το σχολείο θα βοηθήσει με ένα μικρό ποσό. «Θα οργανώσουμε λαχειοφόρο αγορά, θα φτιάξουμε ημερολόγια, θα πάμε να πούμε τα κάλαντα στα γύρω χωριά. Θα μαζέψουμε σίγουρα τα χρήματα που μας χρειάζονται και θα πραγματοποιήσουμε αυτό το όνειρό μας», λένε οι μαθητές.
Πηγαίνω στο σχολείο με την «κλούβα»
ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ δεν υπάρχουν πολυκινηματογράφοι, θέατρα, καφετέριες, φαστφουντάδικα, καταστήματα DVD, Ίντερνετ καφέ. Για τους νέους των πόλεων θεωρούνται αυτονόητα. Για τα παιδιά της περιοχής, ωστόσο, είναι πολυτέλειες ή εμπειρίες που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ. «Στον κινηματογράφο έχω πάει μόνο κάποιες φορές που κατέβηκα στο Καρπενήσι ή την Αθήνα. Στο χωριό ακούγεται τρελό ακόμα και να το σκεφτεί κανείς. Για θέατρα, καφετέριες, μπαράκια, φυσικά, ούτε λόγος», λέει η Χαρούλα, η οποία είναι από εκείνους που μένουν πιο μακριά από το Ραπτόπουλο.
Κάθε πρωί φεύγει από το χωριό της, τα Κέδρα για να πάει στο σχολείο. Επιστρέφει, όταν πια έχει σχεδόν νυχτώσει. «Για να πάω στο σχολείο χρειάζομαι περίπου 45 λεπτά. Πρέπει να σηκώνομαι πολύ νωρίτερα από όλους για να προλάβω την “κλούβα” και στη συνέχεια το ΚΤΕΛ. Αμέσως μόλις τελειώσει το μάθημα, δεν έχουμε καθόλου χρόνο γιατί το ΚΤΕΛ δεν μπορεί να περιμένει για να γυρίσουμε πίσω», σημειώνει.
ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ
Read Full Post »