Εξάχρονος μαθητής της Α Δημοτικού στα Ταμπούρια , ενώ έπαιζε μα συμμαθητές του στο προαύλιο του σχολείου τρυπήθηκε από σύριγγα ,την οποία σύμφωναμε όλες τις ενδείξεις είχε χρησιμοποιήσει ναρκομανής .
Όπως είπαν οι γιατροί ο μαθητής κινδυνεύει να προσβληθεί από ηπατίτιδα και τον ιό του aids.
Για το λόγο αυτό κάθε έξη μήνες ο μαθητής θα υποβάλλεται σε αιματολογικές εξετάσεις ,
Οι γονείς καταγγέλλουν ότι στο προαύλιο του σχολείου πολλές φορές βρέθηκαν σύριγγες…
Το ελεύθερο για «εισβολή» της ΕΛ.ΑΣ. στους χώρους του Αριστοτελείου, αν διαπραχθούν αδικήματα, έδωσε ο εισαγγελέας, ο οποίος μάλιστα απειλεί με ποινικές διώξεις τους αστυνομικούς, αν δεν γίνει επέμβαση
Διάτρητο είναι το άσυλο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, δύο μήνες μετά την παραβίασή του από την αστυνομία στα πρόσφατα εγκαίνια της ΔΕΘ και έναν χρόνο μετά τα θλιβερά γεγονότα της «ζαρντινιέρας» κατά την περσινή πορεία του Πολυτεχνείου.Τον ασκό του Αιόλου, εν όψει των εκδηλώσεων για τη φετινή επέτειο της 17ης Νοεμβρίου, ανοίγει εκ νέου ο προϊστάμενος της εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, Βασίλης Φλωρίδης, ο οποίος, με έγγραφό του προς την Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης, όχι μόνο δίνει το ελεύθερο -όπως πέρυσι- για επέμβαση της αστυνομίας μέσα στους χώρους του ασύλου με την επίκληση της πιθανής διάπραξης κακουργηματικών πράξεων, αλλά και απειλεί με ποινικές ευθύνες τους αστυνομικούς αν δεν επέμβουν.
Από την πλευρά τους, οι πανεπιστημιακές αρχές επιχειρούν να κρατήσουν ισορροπίες, δηλώνοντας πως θα διαφυλάξουν οι ίδιες την ηρεμία στους χώρους του ιδρύματος, ενώ η Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης ρίχνει το «μπαλάκι» στην πολιτική και φυσική ηγεσία της Αστυνομίας, δηλώνοντας πως θα επέμβει μόνο με τη δική τους άδεια, φοβούμενη άλλες αντιδράσεις.
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ’73…34 χρόνια μετά η εξέγερση είναι ακόμα δίκαιη!Συμπληρώνονται φέτος 34 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη του’ 73 που κλόνισε τη χούντα των συνταγματαρχών. Ο τριήμερος αντιιμπεριαλιστικός εορτασμός είναι ο μόνος που αποτελεί «θεσμό» στην Ευρώπη και ήταν πάντα η αφορμή για προβληματισμό, μαζική δράση, κινητοποίηση των λαϊκών μαζών.Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η επέτειος του Πολυτεχνείου γίνεται αφορμή για εορτασμούς από διάφορες πλευρές: τα επίσημα κόμματα προσπαθούν να μας πείσουν ότι ήταν μια εξέγερση των νέων που ζητούσε απλά και αόριστα μια δημοκρατία απέναντι σε μια δικτατορία που κάποιος το ίδιο απλά και αόριστα επέβαλε, άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρωτοστάτησαν , άλλοι δε την αποκηρύσσουν νοσταλγώντας την επταετία. Η εξέγερση, όμως, δεν ήταν τίποτα άλλο από μια αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση, γνήσια απόγονος του ΕΑΜικού κινήματος και των μετεμφυλιακών λαϊκών αγώνων. Τα γεγονότα του Νοέμβρη, όπως και της εξέγερσης της Νομικής το Φλεβάρη , αλλά και γενικότερα τα γεγονότα της αντιδικτατορικής αντίστασης δεν έλαβαν χώρα σε « κενό χρόνου». Το εργατικό και το φοιτητικό κίνημα παρά την άγρια καταστολή διαρκώς αναπτύσσονταν και κορυφώνονται με την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ενώ συνεχίζονται και μετά το Νοέμβρη, συνεχίζονται ακόμα και σήμερα.Στη σημερινή Ελλάδα , ΜΜΕ και κόμματα προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Μεταπολίτευση τέλειωσε, όπως στη Δύση είχαν προβλέψει ότι η Ιστορία τέλειωσε. Οι αγώνες των φοιτητών και των εργαζόμενων, όμως, αποδεικνύουν καθημερινά το αντίθετο. Το αίτημα για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ.
Ψωμίζητάμε διεκδικώντας μόνιμη σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς.
Ψωμίζητάμε όταν εναντιωνόμαστε στην ελαστική ή τη μαύρη εργασία, όταν προασπιζόμαστε τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα.
Παιδεία απαιτούμε διεκδικώντας την κατάργηση ταξικών, εξεταστικών και οικονομικών φραγμών στην εκπαίδευση, αγωνιζόμενοι για την κατοχύρωση της εκπαίδευσης σαν δημόσιο και δωρεάν αγαθό, που θα είναι προσιτό σε όλους τους νέους και τους εργαζόμενους.
Ελευθερία θέλουμε όταν εναντιωνόμαστε στην τρομολαγνεία, τους τρομονόμους, τις κάμερες, όταν διεκδικούμε τα τη διεύρυνση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων με την ανάπτυξη πολιτικών, αντιπολεμικών και αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων.
Ο Νοέμβρης του ΄73 έδειξε ότι η εξέγερση είναι δίκαιη και εφικτή, ακόμα και όταν όλες οι ηγεσίες είναι έτοιμες να συνδιαλλαγούν με αυτούς που χτυπάνε τα δικαιώματα της πλατιάς πλειοψηφίας. Στο σημερινό σκηνικό της καλλιεργούμενης συναίνεσης και απάθειας ο δρόμος της εξέγερσηsείναι μοναδικός για όλους όσους οραματίζονται μια κοινωνία όπου το κριτήριο δε θα είναι το δικό τους εφικτό, αλλά το κοινωνικά αναγκαίο.
Αδιόριστοι εκπαιδευτικοί σερφάρουν και απαιτούν 